Wycieczka Beskidzkim Szlakiem Maryjnym i śladami Jana Pawła II

Oferta przewodnicka:

Oferta dla grup pielgrzymkowych

Całodniowa lub kilkudniowa wycieczka ze mną może zawierać następujące elementy (do wyboru):

• zwiedzanie wybranych obiektów i miejsc związanych z kultem maryjnym oraz miejscami, które związane były z postacią Błogosławionego Jana Pawła II.

SPECYFIKACJA ZWIEDZANYCH MIEJSC I OBIEKTÓW

Beskidzki Szlak Maryjny obejmuje swym zasięgiem:

Beskid Żywiecki Żywiec (Krzyż Papieski, rynek żywiecki i konkatedra NMP), Sanktuarium Maryjne w Rajczy, Jubileuszowy Krzyż Ziemi Żywieckiej na Będoszce Wielkiej, Szlak Różańca Świętego Jana Pawła II w Soblówce, Szlak Papieski w gminie Węgierska Górka, Szlak Papieski w Zawoi);

Beskid Mały (sanktuarium Maryjne w Ślemieniu, Rychwałdzie i Przyłękowie, Orionówka nad jeziorem Żywieckim, Leskowiec – Groń Jana Pawła II, Inwałd – kościół Narodzenia NMP, Wadowice);

Beskid Śląski (Krzyż Milenijny z unikatową drogą krzyżową na Matyskę zwaną Golgotą Beskidów, Sanktuarium Maryjne na Jasnej Górce, Różańcowy Szlak Maryjny w Mesznej).

Pogórze Śląskie (Skoczów – Kaplicówka);

Beskid Makowski (Sanktuarium Matki Bożej Opiekunki i Królowej Rodzin w Makowie Podhalańskim, Kalwaria Zebrzydowska).

BESKID ŻYWIECKI

ŻYWIEC – GÓRA GROJEC – KRZYŻ PAPIESKI

Grojec – nad miastem Żywcem, w widłach Soły i Koszarawy, wznosi się góra Grojec (612 m n.p.m.), której zbocza administracyjnie przynależą do Żywca, Zabłocia, Wieprza i Sporysza. Ze szczytu i nie zalesionych zboczy Grojca rozciąga się panorama na te 4 i inne jeszcze miejscowości położone w Kotlinie Żywieckiej. Na szczycie Dużego Grojca stał niegdyś zamek, zburzony na rozkaz króla Kazimierza Jagiellończyka. Dziś stoi tu przekaźnik telewizyjny. Na Średnim Grojcu czyli Kopcu, zwanym też Na Buku (474 m npm) w rok po wizycie Jana Pawła II w Żywcu stanął krzyż papieski, który jest okazją do organizowania tu uroczystości religijnych. Krzyż ufundowała oraz wykonała fabryka śrub „Śrubena” w Żywcu w związku z pobytem Jana Pawła II w Żywcu. Miało to miejsce podczas pielgrzymki w maju 1995 roku. Wówczas krzyż znajdował się na osiedlu 700-lecia, gdzie na wspólnej modlitwie zgromadziły się tłumy wiernych, którzy za pośrednictwem telebimów uczestniczyli w nabożeństwie odprawionym przez Papieża Polaka na żywieckim rynku. Przed opuszczeniem miasta Jan Paweł II przejechał jeszcze na osiedle 700-lecie i pobłogosławił wiernych. Do XVII wieku zbocza Grojca nie były zamieszkałe. Mikołaj Komorowski zakładając folwarki, obszarski i wieprzski przesiedlił chłopów z tych wsi i osadził ich na zboczach Grojca. Dziś jest to góra dość gęsto zaludniona. Jej zbocza od strony Wieprza są jeszcze normalnie uprawiane rolniczo, zaś od strony Sporysza i Żywca, uprawa jest stopniowo eliminowana na korzyść zalesiania. Odcięte od miasta Żywca przez rzeki Sołę i Koszarawę, zbocza Grojca, były na tyle skutecznie izolowane od wpływów mieszczańskich, że do niedawna jeszcze ludność tam mieszkająca zachowała swoisty grojecki folklor. Przez wzgórze prowadzi żółty szlak spacerowy, prowadzący po najciekawszych miejscach na Grojcu – m.in. obok pieca wapienniczego, przez murawy kserotermiczne, punkt widokowy na Średnim Grojcu, torfowisko wysokie ze stanowiskiem rosiczki okrągłolistnej.

ŻYWIEC – RYNEK ŻYWIECKI, POMNIK JANA PAWŁA II ORAZ KONKATEDRA NARODZENIA NMP

Żywiecki Rynek otaczają ładne kamieniczki, nad którymi wznosi się Ratusz. Na płycie ustawiono drewniane stragany z lokalnym rękodziełem i nie tylko. W rogu znajduje się kamienna dzwonnica, która powstała w XVIII wieku. Efektowna baszta zbudowana jest na planie kwadratu, posiada cztery kondygnacje zwieńczone ostrosłupowym dachem. Przed nią stanął pomnik Jana Pawła II. Miejsce postawienia pomnika nie jest przypadkowe, ponieważ właśnie pod żywiecką dzwonnicą podczas wizyty Jana Pawła II stanął drewniany ołtarz, na którym papież Jan Paweł II odprawił mszę świętą dla wiernych z Żywiecczyzny.

O krok stąd znajduje się żywiecka katedra Narodzenia NMP - piękna świątynia, której wysoka wieża widoczna jest z Rynku, a tuż za nią zespół parkowo-pałacowy z odnowionym zamkiem. W tym żywieckim kościele, znajduje się tron papieski oraz klęcznik na którym modlił się Jan Paweł II będąc tutaj na pielgrzymce w roku 1995. Wizyta Jana Pawła II w Żywcu, 22 maja 1995 roku, była z pewnością dla mieszkańców największym wydarzeniem od początku powstania miasta. Wcześniej, jeszcze jako kapłan, biskup, a później również kardynał krakowski, Karol Wojtyła bywał tu wielokrotnie, jednak pierwszy raz przybył na Żywiecczyznę jako Namiestnik Chrystusa na ziemi. Po przyjeździe do Żywca (o godz. 18.00) Ojciec Święty nawiedził najpierw kościół parafialny p.w. Narodzenia NMP, który z jego ustanowienia począwszy od 1992r., pełni rolę konkatedry Diecezji Bielsko-Żywieckiej.

Następnie udał się na Żywiecki rynek, gdzie już niemal od rana oczekiwały na niego pielgrzymi zgromadzenie wokół ołtarza. Po powitaniu przez biskupa Tadeusza Rakoczego, Papież Jan Paweł II skierował swoje słowo do zgromadzonych z całej Żywiecczyzny pielgrzymów: „Wyrażam radość, że dane mi jest dziś spotkać się tu z wami – tu, w samym centrum waszego historycznego miasta, w pobliżu fary żywieckiej. To spotkanie przypomina mi wiele moich odwiedzin w Żywcu, zarówno tutaj, w starej parafii, jak też w Zabłociu i w Sporyszu. Pamięć prowadzi mnie wzdłuż doliny Soły ku północy i południowi. Przypominam sobie wszystkie parafie, aż do Ujsuł i Zwardonia, które nieraz odwiedzałem (…). Udaje się w duchu do wszystkich sanktuariów Maryjnych ziemi żywieckiej (…). Śpiewam tę wielkanocną antyfonę razem z ziemią żywiecką, razem z doliną Soły, razem z tymi górami Beskidu Żywieckiego i Śląskiego, które wielokrotnie przewędrowałem w różnych porach roku, znajdując w nich radość i wytchnienie (…). Ciesz się Królowo Anielska, wesel się Pani Niebieska! Wszyscy Ci dziś winszujemy, z weselem wyśpiewujemy: Alleluja!” Podczas spotkania przekazano Ojcu Świętemu dary a wśród nich tytuł Honorowego Obywatela Miasta Żywca nadany przez władze miasta. Po spotkaniu na rynku Ojciec Święty pozdrowił także zgromadzonych pod krzyżem na pobliskim osiedlu 700 lecia tysiące wiernych, którzy za pośrednictwem telewizyjnego przekazu obserwowali wcześniejsze chwile pobytu Papieża w mieście. Pożegnanie Ojca Świętego nastąpiło na stadionie KS Koszarowa, skąd odleciał on helikopterem do Ostrawy.

KONKATEDRA NARODZENIA NMP I ŻYWIECKA DZWONNICA

Pierwszym kościołem parafialnym w Żywcu był drewniany kościół p.w. Wszystkich Świętych w Starym Żywcu. Wraz z lokacją nowego miasta na początku XV wieku rozpoczęła się budowa nowego, murowanego kościoła. Kościół ten, zbudowany w stylu gotyckim, stal się kościołem parafialnym. Zarówno kościół w starym żywcu, jak i obecny kościół p.w. Narodzenia NMP wspomina J. Długosz w Liber beneficiorum, z lat 1460-1470. Można wiec przypuszczać, że obecna katedra żywiecka została zbudowana w pierwszej połowie XV wieku. W XVI wieku kościół był dwukrotnie rozbudowywany staraniem rodziny Komorowskich, ówczesnych właścicieli żywiecczyzny. Pierwsza rozbudowa miała miejsce w latach 1515-42 dzięki nakładom Wawrzyńca Komorowskiego, sekretarza królewskiego i jego brata Jana, kasztelana oświęcimskiego. Efektem tej rozbudowy było przedłużenie. Wtedy tez prezbiterium jak i Nawe nakryto sklepieniem sieciowym. 9 października 1547 roku kościół został uroczyście poświecony przez biskupa krakowskiego Erazma Ciołka, który nadal mu tytuł „narodzenia najświętszej Maryi panny i św. Wawrzyńca” na pamiątkę Wawrzyńca Komorowskiego- głównego fundatora rozbudowy. Druga rozbudowa była przeprowadzona w latach 1582-83 staraniem Jana Spytka Komorowskiego podczaszego krakowskiego. Po raz kolejny przedłużono Nawe i rozpoczęto budowę wieży pod kierunkiem włoskiego architekta Jana Ricci. Pracami kierowali również: kamieniarz Maciej Świętek z Krakowa oraz cieśla Jan Carpentarius z Opawy. W 1585 r. wieżę podwyższono dobudowując do jej pierwotnej części, wzniesionej z kamienia, część górną z cegły. Na przełomie XVI i XVII wieku od strony północnej wzniesiona została kaplica p.w. Wniebowzięcia NMP zwana przez wzgląd na fundatorów i groby, które kryją się pod posadzką, kaplica Komorowskich. Z kolei w 1639 roku od strony wschodniej dobudowano kapliczkę Ogrojca nakładem pisarza miejskiego Krzysztofa Mrzygłodowicza. W 1711 roku kościół odnowiono przy dużym nakładzie rodziny Wielopolskich, nadając mu wystrój barokowy. Podwyższone po odbudowie mury prezbiterium nakryto sklepieniem kolebkowym z lunetami. Zmieniono ostrołukowy kształt okien na obecny. Nawę odrestaurowano zgodnie z wyglądem sprzed pożaru. Nakryto ją na nowo sklepieniem sieciowym. Pozostawiono też gotycki kształt okien, jedynie zmniejszyła się ich ilość. Całość odbudowanego kościoła nakryto nowym dachem zaprojektowanym przez krakowskiego architekta Piotra Bebera. Nie odbudowano natomiast gotyckiego szczytu oddzielającego dach nawy od dachu nad prezbiterium. W roku 1745 rozpoczęła się odbudowa wieży dzięki nakładom Karola Wielopolskiego, ówczesnego właściciela Żywiecczyzny. Zniszczony strzelisty hełm zastąpiono obecnym. Później jeszcze raz piorun uszkodził wieżę kościelną. Odnowiono ją dopiero w 1821 roku staraniem ks. Franciszka Augustyna. W 1903 roku dobudowano od strony południowej nową zakrystię, w 1929 roku przy południowej ścianie nawy głównej wzniesiono kaplicę grobową rodziny Habsburgów, zaprojektowaną przez architekta Franciszka Mączyńskiego z Krakowa, wzorowaną na stylu renesansowym. Dziś zwana jest ona również kaplicą Matki Boskiej Częstochowskiej. Obok kościoła od strony północnej wynosi się dzwonnica. Pierwotnie była ona drewniana, zbudowana w 1582 r. o jej wyglądzie jak i wyglądzie kościoła sprzed pożaru, świadczy rysunek z dziejopisu Żywieckiego A. Komonieckiego. Po pożarze miasta w 1721 została wzniesiona na nowo już jako murowana w latach 1723-24. Teren wokół kościoła był do końca XVIII w. terenem cmentarza. W 1992 r. papież Jan Paweł II bullą totus tubus Poloniae populus, w ramach reorganizacji administracji kościoła w Polsce, powołał do istnienia diecezje bielsko-Żywiecką, a kościół parafialny p.w. Narodzenia NMP w Żywcu został podniesiony do rangi konkatedry, czyli współkatedry. Dziś parafia konkatedralna liczy ok. 16 tys. Wiernych. Na jej terenie znajduje się pięć czynnych kościołów. Swoje domy zakonne mają tu również zgromadzenia zakonne Sióstr Szarytek oraz sióstr Serafitek. Proboszczem parafii jest od 1976 r. infułat Władysław Fidelus.

SANKTUARIUM MARYJNE W RAJCZY

Podczas gdy król Jan Kazimierz w 1669 roku przebywał w Żywcu, na tamtejszy zamek udała się delegacja z Rajczy z prośbą o wyrażenie zgody na budowę kościoła. Król pozwolił budować, podarowując jednocześnie miejsce pod jego budowę (zarębek Butorowy) jak i obraz Matki Boskiej Częstochowskiej ze swojego ołtarzyka polowego, namalowany na miedzianej blasze, w hebanowych ramach. W 1674 roku postawiono drewniany kościół na planie krzyża. Jego patronami zostali święci Wawrzyniec i Kazimierz (takie imiona nosili fundatorzy świątyni). Poświęcenia nowego kościoła dokonał w dniu 8 maja 1674 roku ks. Wojciech Symeliusz. Sama parafia została jednak utworzona dopiero w 1844 roku będąc wcześniej kościołem filialnym w Milówce. Gdy stary drewniany kościół groził zawaleniem w latach 1882-1889 postanowiono nowy murowany. Z rozebranego utworzono kapliczkę na cmentarzu. W dniu 15 października 1889 roku odbyła się uroczystość poświęcenia świątyni. W 1894 roku powstała plebania. Ze względu na rozległy teren parafii powstawały kaplice filialne. W latach 1921-1922 kościół w Rajczy został pomalowany. W prezbiterium znajdują się cztery witraże: św. Wawrzyńca, św. Kazimierza, św. Michała Archanioła i św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Ks. Tadeusz Rakoczy - biskup diecezji bielsko-żywieckiej postanowił, że kościół w Rajczy od 16 listopada 1996 roku będzie miał charakter sanktuarium lokalnego, zwłaszcza dla wiernych z południowej części Ziemi Żywieckiej. Powstanie Sanktuarium wiąże się z obrazem Matki Boskiej Kazimierzowskiej, podarowanym przez króla Kazimierza. Malowidło przedstawia czarną madonnę, wzorowaną na obrazie Matki Boskiej Częstochowskiej. W XVII wiecznym kościółku ulokowany był po lewej stronie prezbiterium, przeniesiony do ołtarza w 1976 roku.

Warto zobaczyć: Ołtarz główny - posiada cztery kolumny oraz figury św. Józefa i św. Anny, a poniżej św. Piotra i Andrzeja Apostołów. We wnęce znajduje się obraz Matki Bożej otoczony motywami suchego akantu, wotami oraz innymi elementami. W górnej kondygnacji obraz Boga Ojca w obłokach i unoszącego się nad Nim Ducha Świętego w postaci gołębicy. Obraz w ołtarzu głównym - Obraz miał podporę w kształcie drewnianej nóżki, służącą do stawiania go na stole, gdy król się modlił. Z zapisu znajdującego się na ołtarzyku można wywnioskować, że Matka Boska wspierała króla w czasie wypraw wojennych i w krytycznych momentach. Malowidło wykazuje duże podobieństwo do Madonny w Bochni oraz Matki Boskiej z kościoła Mariackiego. Najprawdopodobniej został namalowany w pierwszej połowie XVII wieku na terenie Małopolski. Obraz jest zasłaniany zasówą patrona kościoła, św. Wawrzyńca. Ołtarz z obrazem św. Kazimierza - znajduje się po prawej stronie ołtarza głównego. Po bokach figury św. Jana Chrzciciela i św. Szymona Stocka. U góry płaskorzeźba z Matką Boską i św. Szymonem i figury dwóch świętych biskupów. Ołtarz Matki Boskiej Różańcowej - znajduje się po lewej stronie ołtarza, a w nim obraz Matki Boskiej Różańcowej ze św. Dominikiem i Katarzyną Sieneńską. Po bokach figury św. Stanisława i Wojciecha oraz św. Dominika i Jacka. U dołu obraz Jana Pawła II, a u góry obraz koronacji Matki Boskiej, po bokach figury św. Ambrożego i Augustyna. Chrzcielnica barokowa - znajduje się po prawej stronie ołtarza Matki Boskiej Różańcowej. Znajdowała się w starym drewnianym kosciele. Na jej pokrywie mała rzeźba przedstawiająca Chrzest Jezusa. Scena pasyjna - figury rzeźbione w drewnie i polichromowane. Chrystus na krzyżu pod nim stoją z prawej strony św. Jan Ewangelista i Nikodem, a z lewej Matka Boska i św. Józef z Arymatei. Figury na chórze - figury rzeźbione w drewnie i polichromowane. Są to: św. Józef, Jan Napomucen, Barbara i Anna. Stały one w dziś już nieistniejących ołtarzach. Organy - wykonane w 1897 roku przez firmę Jana Grocholskiego ze Lwowa. Ich neogotyckie zdobienie  nawiązuje, do architektóry wnętrza kościoła. Kapliczka Matki Boskiej Fatimskiej - znajduje się po lewej stronie kościoła. Zbudowana staraniem ks. Proboszcza Guszkiewicza, jako wotum wdzięczności za uratowanie życia Janowi Pawłowi II. Obok znajduje się jego pomnik.

JUBILEUSZOWY KRZYŻ ZIEMI ŻYWIECKIEJ NA BĘDOSZCE WIELKIEJ

Bendoszka Wielka (również Będoszka) – szczyt (1144 m n.p.m.) w Beskidzie Żywieckim, jeden z wyższych w grupie Wielkiej Raczy (czasem można się spotkać z wydzieleniem grupy Bendoszki Wielkiej). Ze szczytu rozpościera się interesująca panorama – widać m.in. grupę Małej Fatry oraz pasmo Baraniej Góry w Beskidzie Śląskim. Na szczycie znajduje się Jubileuszowy Krzyż Ziemi Żywieckiej postawiony tam we wrześniu 2000 roku z okazji Jubileuszu 2000 ogłoszonego przez Kościół katolicki. Ma wysokość 23,5 metra. Kamień węgielny pod budowę został poświęcony przez Jana Pawła II 15 czerwca 1999 w Krakowie. Krzyż poświęcił biskup Tadeusz Rakoczy 16 września 2000. W kazaniu podczas mszy biskup Rakoczy mówił: [Krzyż]...ustawiony jest w kierunku pięknej Ziemi Żywieckiej. Swymi ramionami ma symbolizować wspólnotę Żywiecczyzny, a przede wszystkim jedność wiary chrześcijańskiej. Na podstawie krzyża wmurowane są 4 tablice (pisownia oryginalna). Od strony zachodniej z napisem: Na chwałę Boga w Trójcy Jedynego w Roku Wielkiego Jubileuszu 2000 lat Chrześcijaństwa w Milenium Kościoła Krakowskiego w dwudziestym drugim roku pontyfikatu Papieża Jana Pawła II w dziesiątym roku pasterzowania w Diecezji Bielsko-Żywieckiej Biskupa Tadeusza Rakoczego w pięćdziesiątym roku istnienia parafii w Rycerce Górnej z inicjatywy Ks. Edwarda Ćmiela ten Krzyż został wzniesiony jako świadectwo wiary dla przyszłych pokoleń. Od południowej: Jubileuszowy Krzyż Ziemi Żywieckiej zaprojektowany przez mgra inż. Jacka Niedzwieckiego i mgra inż. Józefa Pasierbka wykonany przez Mostostal Zabrze Zakład Montażowo-Produkcyjny Czechowice poświęcony 16 września 2000 Roku przez Ks. Biskupa Tadeusza Rakoczego powstał dzięki ofiarności mieszkańców Rycerki Górnej i Przegibka, parafii z dekanatów Żywiecczyzny, przy udziale duchowieństwa, a także władz samorządowych. Przewodniczącym Komitetu Budowy był Andrzej Harmata. Od wschodniej: Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął ją do siebie. (J 19, 25-27) Od strony północnej znajduje się tablica z darczyńcami.

SZLAK RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO JANA PAWŁA II W SOBLÓWCE

W Soblówce w Beskidzie Żywieckim znajduje się Szlak Papieski – Szlak Różańca Świętego Jana Pawła II. Szlak nazwany przez pomysłodawców „Szlakiem Różańca Świętego Jana Pawła II” rozpoczyna się przy parafialnym kościele w Soblówce, i wyznacza malowniczą, atrakcyjna turystycznie trasę na Halę Rycerzową. Na trasie szlaku ustawiono 20 głazów o wysokości ok. 1,5 m pochodzących z kamieniołomu w Glince. Na obeliskach umieszczono metalowe tablice z wygrawerowaną kolejną tajemnicą różańca. Szlak kończy się przy kilkumetrowym krzyżu zbudowanym w centralnym miejscu Hali Rycerzowej. Uroczystość otwarcia zbiegła się z rocznicą wizyty Karola Wojtyły na Rycerzowej 18 września 1972 oraz ze światowym dniem turystyki. O godz. 9.15 ok. 400-osobowa grupa pielgrzymów wyruszyła spod kościoła w Soblówce, by po trzech godzinach wypełnionej modlitwą i śpiewem drogi dotrzeć na Halę Rycerzową. Tam bp Tadeusz Rakoczy poświęcił i razem z proboszczem parafii ks. Stanisławem Króżlem i Wójtem gminy Ujsoły otworzył różańcowy szlak. Można tu mówić o swoistej geografii wiary. W tę geografię wiary i pobożności maryjnej wpisuje się ta przepiękna, choć niełatwa część naszej ziemi, którą ukochał i przemierzał wielokrotnie Karol Wojtyła. On – jeśli można tak się wyrazić – rozsypywał ziarenka różańcowe, gdy tutaj wędrując modlił się – mówił podczas otwarcia szlaku bp Tadeusz.

SZLAK PAPIESKI W GMINIE WĘGIERSKA GÓRKA

21 września 2006r. to dzień, na który długo czekali mieszkańcy gminy, zwłaszcza Węgierskiej Górki. W dniu tym dokonano nadania imienia Jana Pawła II Skwerowi w centrum Węgierskiej Górki oraz symbolicznego otwarcia i poświęcenia pierwszego w diecezji Bielsko – Żywieckiej Szlaku Papieskiego. Mieszkańcy Węgierskiej Górki na przestrzeni minionych lat niejednokrotnie dawali świadectwo przywiązania do wiary katolickiej Ojca Świętego Jana Pawła II – W uznaniu nieocenionych zasług dla Polski i świata 29 lutego 2000 roku Rada Gminy Węgierska Górka nadała Jego Świątobliwości Ojcu Świętego Janowi Pawłowi II tytuł Honorowego Obywatela Gminy Węgierska Górka. Delegacja Gminy Węgierska Górka i parafii Cięcina wręczyła 12 października Ojcu Świętemu akt Honorowego Obywatela Gminy Węgierska Górka. – Imię Jana Pawła II Rada Gminy nadała Szkole Podstawowej w Ciścu 18 kwietnia 2000r., a 27 czerwca ulicy w Cięcinie. 8 kwietnia 2005r. przedstawiciele władz gminy z ks. proboszczem S. Bogaczem i liczną grupą parafian uczestniczyli w uroczystościach pogrzebowych Jana Pawła II na Placu św. Piotra w Watykanie. Skwer Jana Pawła II, Szlak Papieski to miejsca zadumy, modlitwy, refleksji. Tutaj można będzie w ciszy odetchnąć, zatopić się w rozmyślaniach o sprawach, na które często nie mamy czasu w codziennym wirze obowiązków. Na Skwerze Jana Pawła II widnieją: centralnie usadowiony obelisk z piaskowca, 27 świerków upamiętniających 27 lat pontyfikatu Jana Pawła II i sadzonka dębu wyrosła z nasion poświęconych przez Ojca Świętego – dar Nadleśnictwa Węgierska Górka. Obelisk kamienny, nad którym góruje krzyż będący repliką pastorału i tablica z napisem „Największemu z Rodu Polaków Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II Honorowemu Obywatelowi Gminy Węgierska Górka wdzięczni za dar obecności w naszych sercach – Mieszańcy Gminy” oraz kopia wpisu dokonanego do Pamiętnika Maryjki Kiwerskiej przez Księdza Karola Wojtyłę: „W górach chodź zawsze tak, aby nie gubić znaków. Wujek 12.II.1958r.”. Obelisk został zaprojektowany i wykonany przez artystę – rzeźbiarza Tomasza Rossa z Zakopanego. Szlak Papieski w Gminie Węgierska Górka został wykonany wg założeń Fundacji Szlaki Papieskie z Krakowa pod kierownictwem pani Urszuli Własiuk, a opracował i wykonał Gminny Komitet Szlaków Papieskich pod kierownictwem Tadeusza Gołucha i Ośrodek Promocji Gminy Węgierska Górka.

SZLAK PAPIESKI W GMINIE ZAWOJA

Wyznaczony szlak upamiętnia ostatnią wędrówkę górską Ks. Kard. Karola Wojtyły przed jego wyborem na papieża 9 września 1978 r. Długość szlaku: 18 km.

Czas przejścia: Skawica Górna - Przełęcz Lipnicka (Polana Krowiarki): 5 i 1/2 godz.

Przełęcz Lipnicka (Polana Krowiarki) - Skawica Górna: 5 godz.

Punkty do GOT: Skawica Górna - Przełęcz Lipnicka (Polana Krowiarki): 26/21 punktów GOT.

Szlak trudny na odcinku Sucha Góra - Schronisko na Hali Krupowej, miejsca widokowe na Suchej Górze, Kucałowej Przełęczy, przy schronisku na Hali Krupowej, Złotej Grapie i Kiczorce (Hala Śmietanowa), większość trasy przebiega lasem szczytami i stokami Pasma Policy.

Oznakowanie: Znaki żółto-białe (barwy papieskie) w kształcie kwadratu złożonego z dwóch barwnych trójkątów.

Oznakowanie Szlaku Papieskiego pokrywa się ze znakami szlaków turystycznych.

Na odcinku Skawica - Schronisko na Hali Krupowej znaki niebieskie, ze schroniska do Przełęczy Lipnickiej znaki czerwone.

Opis skrócony z czasami przejść: Skawica Górna (450 m n.p.m.) - 1 godz. - Sucha Góra (625) - 1 i 1/4godz. - Kucałowa Przełęcz (1170) - 5 min. - Schronisko PTTK na Hali Krupowej (1152) - 5 min. - Jasna Góra (1236) - 15 min. - Złota Grapa (1242) - 5 min. - rezerwat przyrody im. prof. Zenona Klemensiewicza - 20 min. - Polica (1369) - 1 godz. - Kiczorka (Hala Śmietanowa 1298) - 30 min. - Brożki (1236 m) - 30 min. - Główniak (1093) - 15 min. - Syhlec (1125) - 15 min. - Przełęcz Lipnicka (Polana Krowiarki 1012).

Opis miejsc na szlaku:

Skawica Górna (450) - początek Szlaku ks. kard. Karola Wojtyły od rzeźbionej tablicy pamiątkowej i dalej doliną Skawicy Sołtysiej w kierunku Suchej Góry.

Sucha Góra (625) - jeden z najwyżej położonych przysiółków Skawicy. Przy zejściu z drogi asfaltowej do lasu jest punkt widokowy na Dolinę Skawicy i Pasmo Jałowieckie. W przysiółku tym znajduje się tu najmniejsza szkoła podstawowa w Gminie Zawoja, w której gościła Maria Konopnicka w 1908 r.

Kucałowa Przełęcz (1170) - widokowy punkt w Paśmie Policy położony w północnej części Kucałowej Hali będący jednocześnie rozwidleniem szlaków turystycznych w kierunku Sidziny (czarny i zielony), Jordanowa (czerwony), Zawoi (zielony), Juszczyna (żółty) i Babiej Góry (czerwony). Na pobliskiej Okrąglicy (20 min. szlakiem czerwonym) warta do zobaczenia Kaplica i Droga Krzyżowa.

Schronisko PTTK na Hali Krupowej im. prof. Kazimierza Sosnowskiego - położone jest na wysokości 1152 m n.p.m. w Paśmie Policy w obniżeniu jego grzbietu, pomiędzy szczytem Policy a Okrąglicą, w rejonie widokowego wierzchołka Złotej Grapy. Stanowi doskonałe miejsce widokowe na Tatry i wzgórza Orawy i Podhala. Na zachodzie rozciąga się Pasmo Podhalańskie z Syhlcem, ku północy widać wzniesienia Pasma Jałowieckiego a za nim grzbiety Beskidu Małego, natomiast ku wschodowi mamy Beskid Makowski. Tak naprawdę nazwa Hali Krupowej jest używana dla określenia hali znajdującej się na południowych stokach Okrąglicy a hala, na której stoi schronisko nosi nazwę Sidzińskie Pasionki.

Złota Grapa (1242) - miejsce widokowe na Pasmo Jałowieckie, Beskid Mały i Beskid Makowski.

Rezerwat przyrody im. prof. Zenona Klemensiewicza - rezerwat leśny (wysokogórski bór świerkowy zachowany w stanie naturalnym) o pow. 58 ha, utworzony w 1972 r. Nazwą upamiętniono wybitnego językoznawcę Uniwersytetu Jagiellońskiego i członka Polskiej Akademii Nauk - prof. Zenona Klemensiewicza, który zginą w katastrofie lotniczej, jaka miała miejsce 2 kwietnia 1969 r. na północnym stoku Policy. Przez rezerwat przechodzi szlak turystyczny zielony do Zawoi Centrum.

Polica (1369) - najwyżej położone miejsce masywu i na Szlaku Papieskim, wierzchołek i stoki góry pokryte są lasami świerkowymi i występującą na tej wysokości kosodrzewiną. Ze szczytu odchodzi szlak turystyczny niebieski do Sidziny.

Kiczorka (Hala Śmietanowa 1298) - wspaniałe miejsce widokowe na Zawoję masyw Babiej Góry, Pilsko, wzniesienia Beskidu Śląskiego, Tatry, Pasmo Jałowieckie, Beskid Mały i Beskid Makowski. Dawniej na stokach Kiczorki były hale pasterskie skąd druga nazwa Hala Śmietanowa, obecnie całkowicie zalesione. Ze szczytu odchodzą dwa szlaki turystyczne: żółty do Zawoi Lajkonik i niebieski (skrótowy) do szlaku zielonego, który prowadzi do Zawoi Centrum.

Główniak (1093) - na tym wzniesieniu zachowały się fragmenty okopów z II wojny światowej, obecnie są to niewielkie podłużne wgłębienia zarośnięte lasem na jego południowych stromych zboczach.

Brożki (1236) - poniżej tego wzniesienia (około 50 m od szlaku) znajduje się drewniany schron turystyczny zwany "Chatką nad Mogiłą".

Przełęcz Lipnicka (Polana Krowiarki 1012) - koniec Szlaku ks. kard. Karola Wojtyły oznakowany rzeźbioną tablicą pamiątkową. Na polanie umiejscowiony jest postument poświęcony Karolowi Wojtyle nawiązujący do jego pobytu w Zubrzycy Górnej w 1938 r. - jako młodzieniec będąc w wojsku pracował w Junackim Hufcu Pracy przy budowie Drogi Karpackiej. Można tu również zobaczyć symboliczną płytę poświęconą prof. Zenonowi Klemensiewiczowi, który zginął w katastrofie lotniczej 2 kwietnia 1969 r. na północnym stoku Policy. Miejsce to jest głównym wejściem na szlaki turystyczne Babiogórskiego Parku Narodowego, znajduje się tam Punkt Obsługi Zwiedzających BPN. Nazwa polany pochodzi od kobiet zwanych krowiarkami, które wypasały tu krowy. Przełęcz ta stanowi dobry punkt na początek wędrówek górskich: na Babią Górę (znaki czerwone), do schroniska PTTK na Markowych Szczawinach (znaki niebieskie), do Zawoi Policzne (znaki niebieskie), do Zubrzycy Górnej i Orawskiego Parku Etnograficznego (znaki zielone).

BESKID MAŁY

SANKTUARIUM MATKI BOSKIEJ W ŚLEMIENIU

Perłą Ślemienia oraz parafii Narodzenia Św. Jana Chrzciciela w Ślemieniu jest pobliskie Sanktuarium - miejsce kultu Matki Boskiej zwane Jasną Górką, ze słynącym cudami i czczonym przez rzesze pielgrzymów obrazem MB Częstochowskiej. W miejscowości Ślemień, powyżej zabudowy mieszkalnej, na stokach wzgórza, na skraju lasu stoi murowany kościółek nawiązujący do stylu barokowego. Ołtarz główny odznacza się barokową konstrukcją z czterema kolumnami i po bokach widniejącymi figurami Św. Kazimierza Królewicza oraz Św. Jana z Kęt. Zwieńczenie ołtarza przedstawia Ducha Świętego w postaci gołębicy na tle promienistej glorii, adorowanego przez dwóch aniołów. W ołtarzu czczony jest obraz Matki Bożej Częstochowskiej. Jest to XIX-wieczna kopia obrazu Jasnogórskiego malowana na desce o wymiarach 117x90 cm, wykonana przez Błażeja Luksa w Częstochowie.

Obraz jest zasłaniany dwoma zasuwami: jedna z obrazem Św. Anny ze Św. Joachimem i Maryją, druga przedstawia objawienie Matki Bożej w Fatimie. W ołtarzu bocznym, od zachodu umieszczony jest obraz Matki Bożej Dobrej Rady, a w ołtarzu wschodniej nawy Chrystus na krzyżu. Wzrok nasz kieruje się ku sklepieniu ozdobionemu realistycznie ujętymi scenami z życia Maryi. Pod świątynią znajduje się kamienna grota w kształcie tunelu zamknięta wnęką z figurą Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia. Wyciągnięte dłonie Maryi wyrażają hojność w dawaniu łask każdemu, kto do Niej się ucieka. Pod wnęką wypływa woda ze źródła uznanego za cudowne. Ponad wejściem do kościoła, we wgłębieniu okiennym wieży oddzielonym żelazną balustradą stoi z daleka widoczna statua Niepokalanej Maryi Panny ze złożonymi rękami w geście modlitewnym i twarzą wzniesioną ku niebu. Sprzed wejścia Sanktuarium roztacza się niezwykle piękny widok na całą panoramę Beskidu Małego z malowniczą doliną rzeki Łękawki.

SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ RYCHWAŁDZKIEJ

Sanktuarium maryjne położone w Rychwałdzie na Żywiecczyźnie. Obiekt kultu stanowi XV-wieczny obraz Matki Bożej nieznanego autorstwa podarowany miejscowej parafii w 1644, znajdujący się w kościele parafialnym parafii pod wezwaniem św. Mikołaja. Samodzielną parafię w Rychwałdzie, należącym do najstarszych osad otaczających Żywiec, erygowano w roku 1472. W latach 40. XVI w. powstał tu z fundacji ówczesnego właściciela państwa żywieckiego, Mikołaja Komorowskiego, drewniany kościół konsekrowany w 1547 r. przez biskupa krakowskiego, Erazma Ciołka. W 1644 r. Katarzyna z Komorowskich Grudzińska, właścicielka państwa ślemieńskiego, do którego Rychwałd trafił po podziale państwa żywieckiego w 1608 r., podarowała parafii w Rychwałdzie obraz Matki Bożej sprowadzony z majątku jej męża w Środzie Wielkopolskiej. Umieszczono go w bocznym ołtarzu. W 1658 r. mąż Katarzyny, Piotr Samuel Grudziński, z wdzięczności za uzdrowienie ufundował ołtarz Matki Bożej Rychwałdzkiej. Dziesięć lat później, 22 października 1658 r. biskup krakowski Mikołaj Oborski dekretem uznał obraz za cudowny i polecił szerzenie jego kultu. W związku z coraz większą liczbą przybywających pielgrzymów w połowie XVIII wieku postanowiono wybudować w Rychwałdzie nowy, większy kościół. Murowana barokowa świątynia pod wezwaniem św. Mikołaja wraz z monumentalnym ołtarzem głównym Matki Bożej Rychwałdzkiej został konsekrowany przez biskupa Franciszka Potkańskiego 2 sierpnia 1756 r. Stary drewniany kościół został przeniesiony do sąsiednich Gilowic, gdzie stoi do dziś. W 1947 r. opiekę nad sanktuarium powierzono ojcom franciszkanom. W latach 1995-2000 wznieśli oni w sąsiedztwie kościoła Dom Edukacyjno-Formacyjny. Tradycją zapoczątkowaną w latach 70. XX wieku są odprawiane trzynastego dnia każdego miesiąca od maja do października nabożeństwa fatimskie. Barokowy kościół św. Mikołaja poświęcony w 1756 r. jest świątynia trzynawową z półkolisto zakończonym prezbiterium i dwoma masywnymi wieżami zamykającymi między sobą przedsionek.

Elewacja zewnętrzna jest nad wyraz skromna, praktycznie pozbawiona zdobień; zupełnie inaczej prezentuje się pełne barokowego przepych wnętrze kościoła. Najcenniejszym elementem wystroju jest ołtarz główny w tzw. stylu rejencji (przejściowym między barokiem i rokoko. Podobnie jak dwa ołtarze boczne w prezbiterium i ambona, jest dziełem Szymona Gogolczyka z Frydka. Ołtarze naw bocznych – Trójcy Świętej i Bractwa Szkaplerza Świętego – stworzyli odpowiednio: Urban Jurowski z Żywca i Grzegorz Lubiński z Cieszyna. W szafkach, wpuszczonych w filary nawy głównej, na uwagę zasługują rokokowe obrazy św. Mikołaja i św. Jadwigi. Jedyną istotną zmianą wewnątrz kościoła była renowacja w latach 1930-1935, podczas której powstała nowa polichromia autorstwa Pawła Palki, obrazy boleści NMP na sklepieniu autorstwa Adolfa Hironia i witraże eucharystyczne w prezbiterium wykonane przez M. Romańczyka. W roku 1962 r. okna naw bocznych ozdobiły witraże projektu Reginy Rychłowskiej. W sąsiedztwie kościoła znajdują się również: plebania z 1835 r. i Franciszkański Dom Edukacyjno-Formacyjny z 2000 r. Uznany za cudowny obraz Matki Bożej Rychwałdzkiej, umieszczony w centralnej części ołtarza głównego, pochodzi z początku XV wieku i reprezentuje styl bizantyjski. Namalowany jest na lipowej desce, ma wymiary 91,5 cm x 113,5 cm. Na złotym tle występuje postać Matki Bożej, trzymająca na lewej ręce Dzieciątko Jezus, a prawą ręką je błogosławiąca. Obraz był własnością magnackiej rodziny Grudzińskich, których majątki rozciągały się w rejonie Środy Wielkopolskiej. W 1640 r. za Piotra Samuela Grudzińskiego wyszła właścicielka państwa ślemieńskiego, Katarzyna Komorowska; obraz trafił do zamku w Ślemieniu. Cztery lata później (1644) został podarowany parafii w Rychwałdzie. Po uzdrowieniu Grudzińskiego pod wpływem modlitwy w rychwałdzkim kościele, magnat ufundował nowy ołtarz Matki Bożej Rychwałdzkiej, gdzie umieszczono obraz. Jego sława szybko się rozeszła i w 1658 r. biskupim dekretem uznano go za cudowny i polecono szerzenie jego kultu. Dwukrotnie dokonano koronacji obrazu – w 1817 r. przez duchowieństwo ziemi żywieckiej, a w 1965 koronami papieskimi przez prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego i biskupa krakowskiego Karola Wojtyłę.

SANKTUARIUM MARYJNE W PRZYŁĘKOWIE

Miejscowość słynie z objawień, jakie tu miały miejsce przed 120 laty, dokładnie 2 lipca 1886 roku, w uroczystość Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Widzącym był Wojciech Stefko, tutejszy pasterz. Miał on jedyną córkę Marysię, która była niewidoma. Modlił się o jej zdrowie. W pewnym momencie zasnął. I wtedy ukazała mu się Matka Boska i poleciła zbudowanie kaplicy, obiecując w zamian uzdrowienie córki. Wieść o widzeniu rozeszła się szybko. Ale budowa kaplicy napotykała na trudności z braku funduszów i przeszkód ze strony proboszcza żywieckiego ks. Makarego Manieckiego. Najpierw więc Stefko przy pomocy sąsiadów postawił małą, prostą kapliczkę z obrazem Matki Bożej Częstochowskiej i Pana Jezusa Nazareńskiego (oba wizerunki znajdują się w kościele). Rankiem ludzie ujrzeli opodal obszar pokryty białym puchem jakby śniegiem, a był wtedy lipiec. Uwierzyli więc, że Matka Boża życzy sobie, by na tym miejscu powstało sanktuarium ku Jej czci. A kiedy wkopano słup do ziemi, pojawiło się źródełko, z którego trysnęła woda. Nie było jej tam wcześniej! Marysia, obmyta w tej wodzie, odzyskała wzrok. Woda ta przywróciła zdrowie także proboszczowi żywieckiemu. Ludność miejscowa, a także pobożni pielgrzymi nie skąpili ofiar na wzniesienie świątyni ku chwale Bogarodzicy. W 1896 r. poświęcono kamień węgielny pod budowę kaplicy. Prace te potrwały do roku 1902. Zakupiono w Krakowie figurę Matki Bożej do ołtarza. W 1915 pożar domku przy kościele zniszczył kroniki i akta źródłowe o początku objawień. Po II wojnie światowej, w 1947 r. poświęcono dzwony, a w 1949 r. wybudowano zakrystię. 30 maja 1964 r. z wizytacją przyjechał ks. kard. Karol Wojtyła, a w 1984 r. — ks. kard. Franciszek Macharski. W 1985 r. erygowano parafię Matki Bożej Wspomożenia Wiernych. W dniach 1-2 września 1998 r. nastąpiło w parafii nawiedzenie kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej.

Pomiędzy 25 grudnia 2000 a 6 stycznia 2001 r. sanktuarium było Kościołem Jubileuszowym, natomiast w roku 2006 samo obchodziło swój jubileusz 120-lecia objawień. Matka Boża Wspomożycielka Wiernych w ikonografii i rzeźbie przedstawiana jest w całej postaci z atrybutami królowej. Na lewym ramieniu trzyma Dzieciątko, które ma szeroko rozpostarte rączki, jakby chciało ogarnąć nimi każdą istotę ludzką i cały świat. Na głowie Maryi i Jezusa widnieją korony. W prawej ręce Matka Boża trzyma wielkie berło zakończone krzyżem. Suknia Jej przewiązana w talii szarfą, a szeroki, okrywający Ją płaszcz, zwykle błękitnego koloru, lamowany złotymi nićmi spięty pod szyją złotą gwiaździstą klamrą. Niekiedy głowę Maryi otacza 12 gwiazd, a na niektórych obrazach widać jeszcze w tle obłoki, unoszących się aniołków lub spadające z góry promienie słońca. Ten sposób ukazania Matki Bożej wyraża Jej godność Królowej Wszechświata i Wspomożycielki Wiernych. Berłem Jej władzy jest pośrednictwo w osiągnięciu przez człowieka dam, jakim jest sam Chrystus, którego trzyma na ramieniu. Figura Matki Boskiej w ołtarzu kościoła przyłękowskiego przedstawia ten typ Madonny zgodny ze wspomnianym opisem, z jednym wyjątkiem – na głowie Dzieciątka nie ma korony.

Maryja Wspomożycielka Wiernych stanowi główne centrum sanktuarium na Górce w Przyłękowie. Księża salezjanie od chwili objęcia tego miejsca pod swoją opiekę starają się pogłębić nabożeństwo do Matki Boskiej, jako wzoru życia chrześcijańskiego. Do pamiątkowej księgi wpisywane są podziękowania za otrzymane łaski oraz wnoszone prośby w różnych sprawach, czasem tragicznych i beznadziejnych. Do sanktuarium ze swoimi problemami życiowymi garną się nie tylko wierni parafianie, lecz także pielgrzymi z różnych rejonów. Najliczniej zjawiają się tu w niedzielę po 24 maja, aby uroczyście, odpustowo oddać hołd Maryi Wspomożycielce Wiernych i w niedzielę po 22 lipca, aby prosić Ją o pomyślność w pracy na roli oraz dobre urodzaje. W roku 1986 uroczyście obchodzono na Górce 100-lecie kultu Matki Bożej. W roku 1992 w czerwcu zapoczątkowano w tutejszym kościele tak zwane czuwania modlitewne. Odbywają się one 24 każdego miesiąca przy dużej frekwencji wiernych. Przybywają tu również księża i katecheci z młodzieżą, aby złączyć modlitwę ze zdrowym i radosnym odpoczynkiem. Także turyści zdążający na szczyt Kiczory, a potem dalej w kierunku Romanki (1366 m n.p.m.), mają okazję odwiedzić to miejsce, pobyć kilka chwil w ciszy i skupieniu. Mogą także orzeźwić się wodą ze studzienki, a w kościółku pokrzepić duchowo.

Warto zobaczyć Ołtarz główny   - wykonany z drewna z płaskorzeźbą Trójcy Przenajświętszej, przeniesiony został z parafii w Łodygowicach. Figura jest drewniana o wysokości 145 cm, zakupiona w Krakowie w sklepie Przybylskiego na ul. św. Jana. Poświęcona została w Żywcu i przeniesiona do Przyłękowa w uroczystej procesji. Scena widzenia - obraz został namalowany przez nieznanego autora i przedstawia scenę widzenia Najświętrzej Maryii Panny przez Wojciecha Stefko. Znajduje się na bocznej ścianie kościoła. Cudowne źródełko - wspomniane już w historii sanktuarium pojawiło się podczas budowy pierwszej kapliczki. Z czasem zamurowano studzienkę, która znajdowała się w kościele, a wodę z tego miejsca zlokalizowano na zewnątrz, tworząc studnię. Obraz ks. Jana Bosko - dzieło to znajduje się w bocznym ołtarzu kościoła, przybyło ono do Polski wraz z przybyciem do Oświęcimia w 1998 roku pierwszych Salezjanów. Przedstawia założyciela Zgromadzenia Salezjanów, zajmującego się wychowaniem i kształceniem ubogiej młodzieży. Boczny ołtarz - płaskorzeźba przedstawiająca Chrystusa ubiczowanego, a nad nią namalowany przez nieznanego malarza obraz Matki Bożej Bolesnej. Wystrój kościoła - wnętrze kościoła pomalowane jest ciepłymi kolorami. Sklepienie nawiązuje do rozgwieżdżonego nieba, a łuki z czerwonej cegły podkreślają gotycki styl świątyni.

ORIONÓWKA W MIĘDZYBRODZIU BIALSKIM

W sercu Beskidu Małego, nad brzegiem Jeziora Międzybrodzkiego, z widokiem na górę Żar, znajduje się "Orionówka" Dom Rekolekcyjno - Wypoczynkowy Księży Orionistów. Tutejsza kaplica jest pod wezwaniem św. Józefa. W sposób szczególny jest w niej czczony św. Alojzy Orione - patron ubogich i opuszczonych. Wiele osób doznało szczególnych łask w tejże kaplicy, gdzie znajdują się relikwie św. Alojzego - założyciela zgromadzenia zakonnego pod nazwą "Małe Dzieło Boskiej Opatrzności" popularnie nazywane "Zgromadzeniem Księży Orionistów". Miejsce to w młodości odwiedzał Karol Wojtyła, ponieważ z niedalekiego Czańca wywodziła się jego rodzina. Dnia 16 Maja 2004 r. ojciec święty Jan Paweł II kanonizował w Rzymie błogosławionego Alojzego Orione. Pochodzący z ubogiej włoskiej rodziny, o wątłym zdrowiu, nie mającym nawet za co opłacić seminarium, już jako kleryk zakłada zgromadzenie zakonne dla opuszczonej młodzieży, kalek, starców, niepełnosprawnych fizycznie i umysłowo, bezdomnych, głucho-niemych i ociemniałych, których nazwał swoimi panami, chciał być jakby ścierką w służbie Kościoła. Zakładał domy nie tylko we Włoszech, ale prawie na wszystkich kontynentach świata. Papież Pius XII powiedział o nim, że to "ojciec cierpiącej i opuszczonej ludzkości". Natomiast ojciec święty Jan XXIII wyznał, że "Alojzy Orione był człowiekiem o największej miłości, jakiego w ogóle spotkałem. Jego miłość była bez miary i nie mogłem go porównać z nikim kogo znałem lub o kim czytałem. Wierzył, że miłością można zdobyć świat."

GROŃ JANA PAWŁA II

Groń Jana Pawła II (do 2004 Jaworzyna; 890 m n.p.m.) - szczyt górski we wschodniej części Beskidu Małego. Razem z pobliskim Leskowcem, tworzy ważny rejon turystyczny. Od 1932 znajduje się tu schronisko PTTK "Leskowiec" wzniesione staraniem koła Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Wadowicach, na parceli zakupionej od gospodarza Bargla z Targoszowa. Schronisko zostało poświęcone w 1933 roku, a w następnym rozbudowane o salę jadalną. W 1995 pod szczytem wzniesiono kaplicę z inicjatywy działacza PTTK Stefana Jakubowskiego z Andrychowa, oraz stalowy krzyż z 1991, poświęcony "ludziom gór". W kaplicy stoi fotel, na którym Jan Paweł II siedział podczas wizyty w Skoczowie w 1995 oraz ołtarz z inskrypcją: Jest nas troje: Bóg, góry i ja. Papież w latach swego dzieciństwa i młodości wielokrotnie wchodził na szczyt - również jako biskup. Latem pokonywał szlak piechotą, zimą jeździł tu na nartach. Ostatni raz wszedł na Leskowiec i Jaworzynę jako kardynał w 1970, po mszy, odprawionej z okazji 25-lecia kapłaństwa w Kalwarii Zebrzydowskiej. Zmianę nazwy góry na obecną dokonano oficjalnie Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji 1 Stycznia 2004, choć uchwałę o jej wprowadzeniu podjęła Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK w Wadowicach już 9 grudnia 1981 roku. Północne zbocza Gronia Jana Pawła II i usytuowany na nich wyciąg narciarski (od 1953 roku) stwarzają dogodne warunki do uprawiania narciarstwa zjazdowego.

KOŚCIÓŁ NARODZENIA NMP W INWAŁDZIE Z CUDOWNYM OBRAZEM MATKI BOŻEJ INWAŁDZKIEJ Z DZIECIĄTKIEM

W centrum Inwałdu wznosi się cenny, późnobarokowy, murowany kościół pw. Narodzenia NMP, którego fundatorem był kasztelan wojnicki Franciszek Szwarcenberg-Czerny. Został zbudowany w latach 1747–1750 i zachował się w oryginalnej formie. W barokowym ołtarzu głównym umieszczony jest łaskami słynący obraz Matki Bożej Inwałdzkiej z Dzieciątkiem. Wewnątrz warto zobaczyć sklepienie, malowane przez Karola Polityńskiego w 1928 r. (odnowione w 1983 r.), przedstawiające: ukoronowanie Matki Bożej (w nawie), Wniebowzięcie Matki Bożej (w prezbiterium) i śmierć Józefa w obecności Jezusa i Matki Bożej (w chórze). W barokowym ołtarzu głównym umieszczony jest łaskami słynący obraz Matki Bożej Inwałdzkiej z Dzieciątkiem. Pochodzi ze Skandynawii, według tradycji został ofiarowany dla tutejszego kościoła na początku XVII w. przez grasujących w okolicy zbójników. Otoczony był kultem jako lokalne miejsce pielgrzymkowe jeszcze przed rozbiorami Polski w XVIII w.

WADOWICE

Karpacki Gazda zaprasza na sentymentalną podróż śladami Karola Wojtyły po Wadowicach. Specjalnie z myślą o turystach i pielgrzymach stworzono Szlak Karola Wojtyły. Łączy on 11 miejsc w całym mieście, które wiążą się z okresem młodości przyszłego Papieża. Poruszając się Szlakiem odwiedzisz Jego Dom Rodzinny, kościół, w którym przyjmował chrzest, miejsce gdzie chodził po maturze na kremówki i wiele innych, równie ciekawych. Sam zdecyduj ile miejsc i które zechcesz odwiedzić. Pomocą służą Ci drogowskazy umieszczone w różnych punktach Wadowic, oraz bezpłatne przewodniki i mapy, które otrzymać możesz w naszym punkcie IT. Długość Szlaku: ok. 4,5 kk. Czas przejścia wszystkich miejsc: 2-4 godzin.

BESKID ŚLĄSKI

DROGA KRZYŻOWA NA GOLGOTĘ BESKIDÓW - MATYSKĘ

Golgota Beskidów – droga krzyżowa wiodąca ze wsi Radziechowy (koło Żywca) na szczyt wzgórza Matyska (609 m n.p.m.) w Beskidzie Śląskim, gdzie znajduje się Krzyż Millenijny. Inicjatorem budowy Krzyża Milenijnego i Golgoty Beskidów był ksiądz prałat Stanisław Gawlik, proboszcz parafii radziechowskiej. Krzyż stanął na Matysce końcem 2001 roku, a wkrótce potem rozpoczęły się prace nad zastąpieniem prowizorycznych stacji drogi krzyżowej pomnikami upamiętniającymi ostatnie godziny życia Jezusa Chrystusa. Dziś Matyska jest coraz bardziej znanym miejscem kultu męki Chrystusa. W Wielki Piątek odbywa się tu uroczyste nabożeństwo – procesja drogi krzyżowej, a w noc sylwestrową odprawiana jest noworoczna Msza Święta. Od 2007 roku obok krzyża znajduje się kurhan w ziemią z grobu m.in. Stanisława Pyjasa oraz z Katynia. Prace nad stacjami drogi krzyżowej ukończono we wrześniu 2009 roku. Wszystkie rzeźby wykonano według projektów prof. Czesława Dźwigaja. Uroczyste jej poświęcenie odbyło się 12 września 2009 roku. Poświęcenia dokonał biskup diecezji bielsko-żywieckiej Tadeusz Rakoczy.

SANKTUARIUM MARYJNE "NA GÓRCE” W SZCZYRKU

Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski w Szczyrku (Sanktuarium "Na Górce") - sanktuarium maryjne usytuowane w północnej części miasta Szczyrk, na wysokości 670 m n.p.m., w miejscu potocznie zwanym "Górką" (stąd inna nazwa: Sanktuarium na Górce), przy szlaku turystycznym ze Szczyrku na Klimczok. Miejsce licznych pielgrzymek do cudownego obrazu Matki Bożej i cudownego źródełka. Początek kultu Matki Bożej w Szczyrku sięga roku 1894, kiedy to miały mieć tu miejsce cudowne objawienia. Rozpoczęto wówczas w tym miejscu budowę pierwszej drewnianej kaplicy. Z czasem, ze względu na przybywające tu liczne pielgrzymki, zaistniała potrzeba budowy nowej, większej świątyni. Budowę murowanego kościoła rozpoczęto w roku 1912 i zakończono po I wojnie światowej. W roku 1938 opiekę nad tutejszą świątynią objęli Księża Salezjanie z Oświęcimia i pozostali oni gospodarzami tego miejsca do dnia dzisiejszego. W roku 1948 zainicjowali oni budowę obecnie istniejącego kościoła. Budowę ukończono w roku 1954. W setną rocznicę objawień, 3 maja 1994 roku, kościół został poświęcony i podniesiony do godności sanktuarium przez ordynariusza diecezji bielsko-żywieckiej Biskupa Tadeusza Rakoczego. Koronacji obrazu Matki Bożej Królowej Polski dokonał Kardynał Stanisław Dziwisz w 2008. W głównym ołtarzu kościoła umieszczony jest obraz Matki Bożej namalowany w roku 1960 przez Stefana Justa według relacji z objawień. Z roku 1974 pochodzą 20 - głosowe organy z polichromią i mozaiką o tematyce różańcowej. Obok głównego kościoła wybudowano Kaplicę Objawienia z pniem buka, na tle którego ukazała Matka Boża. W pobliżu znajduje się również grota z cudownym źródełkiem. W dniach 31 stycznia, 3 maja i 15 sierpnia odbywają się tu odpusty. W pobliżu sanktuarium wybudowano nowoczesny dom pielgrzyma z miejscami noclegowymi dla 120 osób. Z placu przed sanktuarium widoczna panorama całego Szczyrku i okolicznych szczytów (np. Skrzyczne, Skalite).

RÓŻAŃCOWY SZLAK MARYJNY W MESZNEJ

Różańcowy Szlak Maryjny z Mesznej do Szczyrku na Górkę, otwarty został 3.05.2010r. biegnący czarnym szlakiem turystycznym. Szlak składa sie z 19 kapliczek Różańcowych na odcinku 5 km. Pierwsza stacja znajduje sie na dolnym parkingu na końcu ul. Orczykowej (dojazd do Chaty na Groniu). W drodze do Sanktuarium na Górce można podziwiać piękną panoramę na Kotlinę Żywiecką, Beskid Mały, Babią Górę i skaliste Tatry.

POGÓRZE ŚLĄSKIE

KAPLICÓWKA W SKOCZOWIE

Karpacki Gazda poleca spacer na wzgórze Kaplicówka w Skoczowie, skąd wspólnie będziemy podziwiać panoramę miasta oraz Beskidów. Na spacer można także udać się w okolice łęgów nad rzekę Bładnicę. 22 maja 1995 roku, w dzień po kanonizacji Jana Sarkandra w Ołomuńcu, Papież Jan Paweł II odwiedził Skoczów w czasie swojej nieoficjalnej pielgrzymki do Polski. Wizyta była niezwykła, jak i samo zaproszenie skierowane przez lokalne władze kościelne i samorządowe. Pierwszą część skoczowskiego etapu pielgrzymki wypełniło ekumeniczne spotkanie ze wspólnotą ewangelicko-augsburską w kościele Świętej Trójcy. Podczas tego spotkania Papież mówił: „(...) Śląsk Cieszyński jest znany w Polsce jako miejsce szczególnego świadectwa ekumenicznego. Jest on od dawna terenem harmonijnego współżycia wiernych Kościoła katolickiego i Kościoła ewangelicko – augsburskiego oraz intensywnego dialogu ekumenicznego. Prowadzi się go tutaj z głębokim przekonaniem, iż tak wiele nas łączy – iż łączy nas wspólna wiara w Chrystusa i wspólna Ojczyzna”. Następnie Papież udał się na wzgórze Kaplicówka, gdzie u stóp postawionego tu w 1985 r. 22-metrowego, metalowego krzyża przewodniczył uroczystej mszy świętej, która zgromadziła blisko 300 tys. wiernych. Papieski ołtarz na Kaplicówce tworzyła wówczas wsparta na stalowych przęsłach, udekorowana płóciennymi draperiami i świeżymi kwiatami drewniana platforma, którą pokryto dwuspadowym dachem. Centralny punkt ołtarza zajmował obraz przedstawiający kanonizowanego dzień wcześniej – Jana Sarkandra. W mszy uczestniczyli biskupi z Polski, Czech, Moraw i Słowacji, przedstawiciele władz wojewódzkich i samorządowych oraz, mimo nieoficjalnego charakteru pielgrzymki, ówcześni: prezydent – Lech Wałęsa i premier – Józef Oleksy. Konstrukcję ołtarza wykorzystano później do budowy kaplicy w sołectwie Wiślica. Jan Paweł II poświęcił wmurowany w niej kamień węgielny. Natomiast biskup Tadeusz Rakoczy poświęcił gotową już kaplicę w sierpniu 2004 r. Z kolei w 2005 roku miejscowej Szkole Podstawowej nr 3 nadano imię Jana Pawła II. Tę uroczystość upamiętnia tablica z napisem: „Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali”. Kolejna tablica znajduje się na budynku Klubu Sportowego w miejscu powitania Papieża po przylocie z Ołomuńca. Na Kaplicówce znajduje się granitowy postument, który ustawiony został w miejscu papieskiego ołtarza. Mieszkańcy posadzili dęby przypominające to wydarzenie. Dla upamiętnienia wizyty Papieża Polaka w Skoczowie, każdego roku w maju, organizowany jest Festiwal Panorama Sztuki Chrześcijańskiej „Musica Sacra”.

BESKID MAKOWSKI

SANKTUARIUM MATKI BOŻEJ OPIEKUNKI I KRÓLOWEJ RODZIN W MAKOWIE PODHALAŃSKIM

Miasteczko Maków Podhalański znane jest z kultu Najświętszej Maryi Panny, który powstał wokół słynącego cudami obrazu Matki Boskiej. Wioska i pierwszy drewniany kościółek zostały tu wzniesione w XIV wieku. W XVI wieku zbudowano niedaleko drugi większy drewniany kościół ku czci św. Klemensa. Właśnie w nim w 1590 roku umieszczono obraz Bogurodzicy, który obecnie słynie łaskami. Obraz namalowany został na grubej desce lipowej, w stylu renesansowym. Obraz Matki Bożej Makowskiej jest ikoną Maryi Panny - Matki Boga, Orędowniczki u Syna, wstawiającej się za ludzkością. Charakterystyczna jest kunsztowna brosza spinająca płaszcz Matki Boskiej w formie kwiatu z rubinem pośrodku. Obraz znajduje się w ołtarzu głównym makowskiego sanktuarium. Wizerunek Matki Boskiej cieszył się szczególną czcią wiernych już w pierwszej połowie XVII wieku. Ocalenie miasta Makowa w czasie II wojny światowej od ruiny mieszkańcy przypisali właśnie Matce Bożej Makowskiej. Przed obrazem, w podzięce za uczynione cuda, składano licznne wota. Zaborcy kilkakrotnie je kradli. Mimo to, kiedy po II wojnie światowej otwarto skrytkę, w której wota były przechowywane, doliczono się ich aż 2809, w tym 80 sznurów korali i 300 kosztownych przedmiotów ze srebra i złota. Obraz Matki Bożej Makowskiej Opiekunki i Królowej Rodzin został ukoronowany przez Ojca Świętego Jana Pawła II w 1979 r., w czasie pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny. Oto, co powiedział Jan Paweł II o makowskim obrazie: "Pragnienie ukoronowania tego obrazu zrodziło się we mnie podczas wizytacji w waszej parafii. Matka Boża spełniła też prośbę, którą wtedy, kończąc wizytację w Makowie, Jej pokornie i serdecznie przedkładałem. Prosiłem Ją, aby procesja Bożego Ciała, która przez kilkadziesiąt lat nie mogła wyruszyć z obrębu Wawelu, mogła wreszcie znaleźć swoją drogę na ulice miasta Krakowa, a także na Rynek. Co też się stało. I dlatego ta koronacja była spełnieniem szczególnego długu mojego serca wobec Matki Bożej. Tej, którą wy czcicie w waszym makowskim obrazie".

SANKTUARIUM W KALWARII ZEBRZYDOWSKIEJ

Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej jest miejscem, które szczególnie ukochał sobie Błogosławiony Jan Paweł II. Sanktuarium pasyjno-maryjne oo. bernardynów znajdujące się w Kalwarii Zebrzydowskiej jest miejscem unikatowym. Wchodzące w skład zespołu bazylika i klasztor położone są na południe od miasta, u szczytu Góry Żar, na południe i wschód od nich znajdują się 42 kaplice i kościoły dróżek. Nazywane jest często Polską Jerozolimą. W 1999 sanktuarium wpisane zostało na listę Światowego Dziedzictwa Kultury i Natury, a w 2000 roku uznany został za pomnik historii Polski. Kalwaryjskie sanktuarium jest jednym z ważniejszych miejsc kultu pasyjnego i maryjnego – łączy zarówno kult Chrystusa cierpiącego, jak i Matki Bożej. Ideą przewodnią jest odwzorowanie ostatniej drogi Chrystusa (Droga Pojmania i Droga Krzyżowa). W sanktuarium znajduje się obraz Matki Boskiej Kalwaryjskiej. Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej, które powstało na początku XVII wieku jako fundacja Mikołaja Zebrzydowskiego, należy dzisiaj do najciekawszych w Polsce założeń krajobrazowo-architektonicznych i do najczęściej uczęszczanych polskich miejsc pielgrzymkowych. Kilkudziesięciotysięczne rzesze pątników gromadzą się zwłaszcza podczas Chwalebnego Misterium Pańskiego w Wielkim Tygodniu oraz w czasie Misterium Pogrzebu i Triumfu Matki Bożej w sierpniu. Sanktuarium Kalwaryjskie składa się z barokowej bazyliki, w której umieszczony jest cudowny wizerunek Matki Bożej Kalwaryjskiej, z klasztoru i z zespołu kościołów i kaplic w stylu barokowym i manierystycznym, wkomponowanych w malowniczy krajobraz beskidzki i nazwanych dróżkami kalwaryjskimi. Sanktuarium to zostało zbudowane na wzór Drogi Krzyżowej Pana Jezusa w Jerozolimie. Jest to, więc „swoista kopia Kalwarii jerozolimskiej” z kaplicami do odprawiania rozważań o Męce Pańskiej i o tajemnicach z życia Matki Bożej. Opiekunami i stróżami sanktuarium są, z woli pierwszego fundatora, Mikołaja Zebrzydowskiego, Bracia Mniejsi, w Polsce popularnie zwani bernardynami (franciszkanie). Specjalny dokument fundacyjny, przekazujący Kalwarię bernardynom podpisał Mikołaj Zebrzydowski na zamku krakowskim 1 XII 1602 roku. Jest to, więc oficjalny początek Kalwarii Zebrzydowskiej. Pierwsi bernardyni przybyli do Kalwarii w roku 1604, kiedy to rozpoczęto budowę kościoła i klasztoru. Należy zaznaczyć, że pierwsza tego rodzaju kalwaria w Europie powstała ok. 1420 r. w Hiszpanii (koło Kordoby), a następnie pojawiły się licznie, zwłaszcza w XVII w., w innych krajach europejskich, takich jak Francja, Włochy, Niemcy, Szwajcaria i inne. Powodem powstawania kalwarii było zajęcie Ziemi Świętej przez mahometan (Turków) i uniemożliwienie chrześcijanom dostępu do miejsc świętych w Jerozolimie. Do rozpowszechnienia kalwarii przyczynił się swoimi publikacjami („Theatrum Terrae Sanctae” 1590, „Urbis Hierusalem quem ad modum ea Christi tempore floruit” 1592) Adrian Cruys, zwany Adrichomiusem, który Bolesną Drogę Pana Jezusa dzielił na Drogę Pojmania i Drogę Krzyża i zachęcał do jej zakładania na terenach górzystych, przypominających topograficznie Drogę Krzyżową Jezusa w Jerozolimie. Publikacje Adrichomiusa były również zachętą dla Mikołaja Zebrzydowskiego do założenia kalwarii w swoich dobrach rozciągających się pomiędzy górami Żar i Lanckoroną. Po wybudowaniu Kalwarii Zebrzydowskiej zostały erygowane również następne polskie kalwarie np. w Pakości, Wejherowie, Pacławiu (Kalwaria Pacławska), Górze św. Anny i inne.

Oferta autorska.

Wszystkie usługi i bilety wstępów do zwiedzanych obiektów na zapytanie z indywidualna kalkulacją!

Skorzystanie z usługi przewodnickiej i zarezerwowanie odpowiednich atrakcji wymaga wcześniejszej rezerwacji, której można dokonać w Żywieckim Centrum Obsługi Ruchu Turystycznego pod nr tel./fax 033 475 96 52 lub 609 789 879 lub pisząc maila: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

Zapraszamy w Beskidy z Karpackim Gazdą!

Zarezerwuj Karpackiego Gazdę